donderdag 31 oktober 2013

Herfstvakantie 2013

Zit je wel eens rustig op de bank Frank? Kijk je wel eens uit het raam? Doe je wel eens niks? Enig idee waarom  je zo moe bent vandaag ? In plaats van blog schrijven heb je voor het Greatesthitslive project een Facebook pagina in elkaar gezet. Dit terwijl je nog geen dag terug bent van een herfstvakantie in je Duitse bouwvallige zoete inval, die je ook nog onderbroken hebt door drie dagen in NL te gaan werken, terwijl ook nog het huis van je dochter bijna afbrandt, obsessief, gek, prettig gestoord, oordeelt u zelf maar.

De werkvoorbereiders


Lekker in de herfstzon
Als werkvoorbereiders voor de herfstvakantie gingen Bert en ik donderdagavond al naar Stünzel om de puinhopen die we de vorige keer hadden achtergelaten zoveel mogelijk op te ruimen, en er voor te zorgen dat we nog een slag konden maken met de verwarmingsleidingen. Vorige keer waren we gestopt omdat de buizen op waren, inmiddels zijn er weer nieuwe dus konden we meteen aan de slag. Bert houdt niet van knietjes in de leidingen, en leeft zich daarom geheel uit met het buigijzer, het aantal koppelingen wordt hierdoor steeds verder gereduceerd, en ook houden we steeds minder restjes over.  Netto resultaat na twee dagen is dat de tweede verdieping, het trappenhuis van een naar twee, en nog wat stukken op het eerste bordes van buizen zijn voorzien, dat schiet al aardig op dus.

Daarnaast heeft Kees nog kamer 7, 8 en 9 van nieuwe stroombekabeling voorzien, net voor de grote club mensen aankwam.  Nu het grove hakwerk gedaan is en de diverse leidingen geplaatst zijn, kunnen kamer 7, 8 en 9 ook weer gebruikt worden als slaapkamer, dat is toch we weer een kleine mijlpaal. Bovendien hebben we deze kamers nodig als we in kamer 1 en 2 gaan hakken, en staat ons dus niks meer in de weg om dat te gaan doen, alleen misschien de winter die aanstaande is. Ik laat me ook niet gek maken, we zien zien wel hoe ver we gaan komen dit jaar. Tenslotte weet ik nog steeds niet wat voor verwarmingsketel er komt, wel dat het pellets als primaire brandstof worden, maar het precieze keteltype is nog niet duidelijk op dit moment.

Steeds drukker


Vanaf zaterdag stroomt het huis echt vol en zijn we opeens met zijn twaalven (Bert, Els, Kees,
Lianne, Eliza, Rixt, Aafke, Frank, Anne Bouke, Karin, Cor, Chris en een hond).  En net als vorig jaar wordt het ook weer erg mooi en warm herfstweer, echt weer om buiten dingen te gaan doen. Dan heb ik het over lekker buiten lunchen, vakwerk verven en overstek in de schuur dicht timmeren met planken, die dan ook weer geverfd kunnen worden.  De kraanvogels vliegen ook weer over, maar maken dit jaar helaas geen stop, jammer maar wellicht volgend jaar dan misschien.  Zondagavond rijden Bert en ik weer naar West Friesland, moet helaas werken en kon  door onvoorziene omstandigheden geen hele week vrij krijgen.

Woensdagavond laat weer terug in Stünzel, samen met mijn zoon. Diezelfde avond, of eigenlijk nacht, komt er nog meer familie en aanhang.  We moeten ze ophalen in Bad Laasphe, want ze zijn enigszins verdwaald in de donkere nacht zonder navigatie en bellen ons op voor instructies.  maar ja, lastig  want hoe leg je nu uit waar ze heen moeten rijden als je niet weet wat er daar op de borden staat.  We besluiten naar Laasphe te rijden  en voor de bank aldaar te wachten, zodat ze achter ons aan kunnen rijden. Middernacht, enige mannen in leren jassen voor de bank, trekt ook de aandacht voor de politie, die dan ook een extra rondje rijdt.  Niet veel later treffen we de familie en rijden we de donkere berg weer op. De tweede auto met familie is met navigtie van de kaart verdwenen, en melden dat ze inmiddels in een donker bos op een zandpad rijden. Ze zijn vlakbij maar hebben waarschijnlijk niet helemaal het goede adres ingetikt, Stünzel heeft wel drie straten namenlijk. Via de telefoon praten we ze naar het Gasthof en zitten we om 01:30 aan de borrel met de herfst ploeg 2: Ekko, Marjolein, Cor, Julia, Jordi, Peer, Pier, Wiepkje, Annebouke, Cor, Chris, Ekko, Rixt, Aafke en Frank

Hooischuur


Overstek wit, balken bruin en
eerste vakken met leem
Het is de hele week al mooi weer met zelfs temperaturen tegen de 20 graden, prima weer om nog een slag aan de hooischuur te geven. Het vakwerk heeft een eerste laag bruine lak gekregen en de planken van het overstek zijn wit geverfd, was wel even een tour om bij het bovenste puntje te komen, maar uiteindelijk gelukt met een ladder op de steiger.

Vervolgens zijn we met stampleem begonnen om de vakwerk vakken dicht te maken. In ieder vakwerkvak timmer je drie (pan) latten, links, rechts en onder. Vervolgens maak je buitenkant dicht met stevige planken en een plaatje boord van 5mm die precies in het vak valt. Dan zet je aan de andere kant van de balk een plank, en ga je de leem met een moker er instampen. Dit doe je totdat er geen verdichting meer is, en dan kan je verder met de volgende laag. De bovenste laag is het lastigst omdat je dan niet naar beneden kan slaan, maar zijwaarts de leem plat moet slaan. Dacht eerst dat dit wel een leuk klusje voor de jonge kinderen zou zijn, maar nee, dit is echt heel zwaar en uiteindelijk was het alleen Ekko nog die de kracht had!  De kinderen hebben wel heel goed geholpen met het aanvoeren van leem. Ze scheppen de leem in emmers die vervolgens via een katrol naar boven worden getakeld.

Stampleem duo Ekko & Ekko in actie


Leem zit er in, nu nog een laag kalk
De eerste vijf vakken zijn dicht nu, dit gaat nog behoorlijk wat tijd kosten om alles dicht te krijgen. Vraag is ook of we dat wel willen, want het open karakter nu geeft wel een erg mooi uitzicht en veel licht binnen, te overwegen valt dan ook om er over de hele breedte veel glas in te zetten. Dit zal wel overlegd moeten worden met de Denkmalschutz vrees ik, maar wel iets dat ik serieus overweeg nu. Maar zelfs met glas, is er voorlopig nog genoeg te leem  te stampen, wie wil kan zich aanmelden, het is zwaar maar relaxed werk in de buitenlucht, dat je geheel tot rust laat komen, heel therapeutisch.





Opruimen



Na de zomer is er achter wat puin zo her en der achtergebleven, verder is er door de hooischuurklussen weer een hoop resthout bijgekomen. Ook komt de winter er aan, dus is het hard nodig om ook de tuin winterklaar te maken.  Met zo veel mensen is dit echter helemaal geen probleem en binnen no time, zijn alle bladeren bij elkaar geharkt, al het puin geruimd,  kubieke meters hout gehakt, lekkende dakpannen in de hooischuur vervangen, een oude grijper verwijderd, trampoline opgeruimd, gordijnen gemaakt, en alle kamers gedweild en stofgezogen.

De puinruimers

Van onszelf hadden we nog doosje stoofperen mee, Marjolein had ook peren mee zodat er lekker stoofperen gemaakt konden worden. Buurman Heinz had nog wat appels over die we zelf plukken mochten, zodat we echte Heinz Appelmoes gemaakt  hebben, erg lekker! 

Jagdgenossenschaft

Als eigenaar van een stuk grond in jachtgebieden wordt je ieder jaar door het jagersgilde gecompenseerd op de jaarlijkse vergadering. Vooraf komt de voorzitter je een envelop met geld thuis brengen, we krijgen maar liefst twee euro nog wat, nou daar kan je wat mee! Daarna wordt je uitgenodigd in de dorpskroeg om de vergadering bij te wonen, het bestuur te kiezen, eventueel bezwaar te maken en te stemmen over allerlei kleine en grote zaken. Bijzonder vond ik wel dat de penningmeester alle transacties van het gehele jaar ging door nemen, met tot op de cent nauwkeurige bedragen. Zo heeft men drie week wel vijf  euro rood gestaan, en daardoor een rente verlies van enige centen geleden, is gelukkig weer goed gekomen door de storting van contributie. Gelukkig was er nog wel geld genoeg om het hele dorp te trakteren op een heerlijke maaltijd aangevuld met lekkere biertjes en natuurlijk Schnapps, het was nog lang onrustig in Stünzel.


Over de hele  herfstvakantie maar liefst 21 mensen op bezoek gehad, niet allemaal tegelijk maar in verschillende ploegen. Was wederom bere gezellig en met zoveel mensen maak je ook weer een hoop voortgang.  Natuurlijk is er ook nog van het bos en de herfst genoten en zijn er kraanvogels overgevlogen die  helaas niet geland zijn, jammer genoeg heb ik mezelf te weinig tijd gegeven om hier bewust van te genieten, moet af en toe even niet vergeten dat het hier een vakantiehuis betreft en dat relaxen gewoon mag en moet.

Hier wordt gewerkt!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Google+